تهیه خیارشور به دو صورت عمومی و محلی در ایران انجام میشود و مواد مورد استفاده ممکن است بر اساس منطقه جغرافیایی محلی متفاوت باشد. در ادامه به مواد عمومی و برخی مواد محلی که در تهیه خیارشور در مناطق مختلف ایران به کار میروند، اشاره میکنیم:
مواد عمومی برای تهیه خیارشور
خیار بوتهای: معمولاً از خیارهای کوچک و ترد استفاده میشود.
آب: برای تهیه محلول نمک و سرکه.
سرکه: معمولاً سرکه سفید یا سرکه سیب برای ایجاد طعم و افزایش ماندگاری.
نمک: برای تنظیم طعم و به عنوان نگهدارنده طبیعی.
سیر: به عنوان طعمدهنده.
فلفل سبز: برای افزایش تندی و طعم.
سبزیجات معطر: مانند ترخون، مرزه و شوید برای افزایش عطر و طعم.
مواد محلی در مناطق مختلف ایران
شمال ایران: در این مناطق، علاوه بر مواد عمومی، از سبزیجات محلی مانند خالواش و چوچاق برای افزایش عطر و طعم خیارشور استفاده میشود.
آذربایجان: در این منطقه، خیارشور ممکن است با افزودن ترکیباتی مانند تخم گشنیز و زردچوبه تهیه شود تا طعمی خاص به دست آید.
جنوب ایران: در جنوب، ممکن است از فلفل قرمز و ادویههای تند محلی برای تهیه خیارشور استفاده شود که طعم تند و متفاوتی ایجاد میکند.
اصفهان و مرکز ایران: در این مناطق، علاوه بر مواد عمومی، از گلپر به عنوان یک طعمدهنده خاص برای تهیه خیارشور استفاده میشود.
خراسان: در خراسان معمولاً خیارشور با استفاده از سرکه محلی و سبزیجات خشک شدهای مانند شوید و گشنیز تهیه میشود.
هر منطقه از ایران بسته به دسترسی به مواد اولیه و ذائقه محلی، تغییراتی در ترکیبات خیارشور ایجاد میکند که به غنای فرهنگی و تنوع غذایی این کشور کمک میکند. این تفاوتها در طعم و عطر خیارشور در سراسر ایران مشهود است و به تجربهای منحصر به فرد از این محصول محبوب میانجامد.